D-dimery

    D-DIMERY

są to fragmenty degradacji usieciowanej fibryny pod wpływem działania enzymu plazminy. W prostszym ujęciu, D-dimery powstają w wyniku rozpuszczania się skrzepu włóknikowego. 

Laboratoryjne oznaczanie poziomu D-dimerów wykorzystuje się klinicznie w diagnostyce wykluczającej zakrzepicę, tzn. jeśli poziom D-dimerów we krwi jest prawidłowy to z bardzo wysokim prawdopodobieństwem zakrzepicę można wykluczyć. Podwyższony poziom D-dimerów oprócz zakrzepicy może występować także w innych stanach, w których obserwuje się powstawanie fibryny, takich jak infekcje, przewlekłe choroby, okres pooperacyjny, nowotwory. Tak więc podwyższony poziom D-dimerów może, ale nie musi być związany z zakrzepicą. W diagnostyce potwierdzającej zakrzepicę żylną i zatorowość płucną wykorzystuje się inne badania pomocnicze, a najważniejszymi z nich są USG dopplerowskie żył i angio-CT tętnic płucnych. Pozostałe badania obejmują USG naczyń żylnych jamy brzusznej oraz echo serca.

W warunkach szpitalnych oznaczanie D-dimerów ma dodatkowe zastosowanie w diagnostyce rozsianego wykrzepiania naczyniowego, tzw. DIC.

    ZAKRES REFERENCYJNY D-DIMERÓW

D-dimery  < 500 ug/L 

Uwaga, zakresy referencyjne badań laboratoryjnych w poszczególnych laboratoriach mogą się nieco różnić. Zalecamy przeprowadzanie interpretacji wyników wszelkich badań przez lekarza.